Nauka stanowi jedną z najważniejszych wartości w ludzkim życiu. Każdy, kto pragnie rozwijać indywidualne pasje/zainteresowania, musi przejść przez kilka istotnych etapów (szkoła podstawowa, gimnazjum, liceum, studia). Nie zawsze bywa to jednak proste. Zdarza się bowiem, że uczniowie/studenci (pochodzący z różnych, nierzadko odmiennych środowisk) nie radzą sobie z przyswajaniem wiedzy oraz realizowaniem powierzanych im zadań. Kluczową rolę – w tym momencie, odgrywa nauczyciel/pedagog, czyli jednostka zobligowana do niesienia wsparcia i pomocy wychowankom. W jaki sposób motywować uczniów do nauki, aby ich praca nie poszła na marne? Czy istnieją techniki/sposoby zagrzewania podopiecznych do walki? Tego dowiecie się z dalszej części publikacji.
Uwaga!
Uczeń (szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum) to jednostka, która – mimo młodego wieku, dysponuje bagażem własnych doświadczeń. Mając świadomość przedstawionego faktu, nauczyciel powinien działać tak, aby każdy uczeń czuł się wyjątkowy (każdy z uczniów to bowiem inny/odrębny świat).
Dlaczego uczniowie nie chcą się uczyć?
Przede wszystkim dlatego, że:
– nie czują wsparcia ze strony rodziców/bliskich oraz nauczycieli,
– nie interesują się problemami/zagadnieniami poruszanymi na lekcji,
– nie radzą sobie z trudnym materiałem,
– mają słabych, niekompetentnych nauczycieli (czyli nauczycieli przekazujących wiedzę w sposób nudny i odtwórczy, niesprawiedliwych oraz nie zagrzewających do walki),
– boją się krytyki ze strony pedagogów,
– borykają się z trudną sytuacją rodzinną/życiową (taką jak: rozwód bądź separacja rodziców, śmierć bliskiej osoby, alkoholizm w rodzinie, trudna sytuacja materialna/bieda). W podobnych okolicznościach, oceny nie stanowią żadnej wartości dla ucznia oraz schodzą na dalszy plan.
Kilka uniwersalnych zasad motywowania uczniów (wybrane sposoby)
1). Luźna atmosfera w klasie/grupie (istotne jest, aby nauczyciel zachęcał uczniów do nauki, np. poprzez wprowadzanie atrakcyjnych zabaw i gier; nauka powinna być przyjemnością dla ucznia).
2). Pomoce audiowizualne (stosuj gry komputerowe oraz dydaktyczne, wykorzystuj również programy telewizyjne).
3). Nagradzanie pozytywnych postaw/zachowań (dzieci lubią otrzymywać plusy, drobne upominki oraz miłe słowa; dobra współpraca powinna być nagradzana).
4). Chwalenie (nawet za najdrobniejsze osiągnięcia).
5). Konsekwencja („dobry” nauczyciel to konsekwentny nauczyciel).
6). Dostosowanie wymagań programowych do możliwości ucznia.
7). Organizowanie wycieczek, spotkań klasowych oraz zajęć pozalekcyjnych (czyli łączenie przyjemnego z pożytecznym).
8). Uczenie samodzielnego oraz logicznego myślenia.
9). Rozbudzanie pasji i zainteresowań (należy pamiętać, że każdy uczeń posiada ukryty talent, który warto rozwijać, rozszerzać i szlifować).
10). Zachęcanie do odnoszenia sukcesów (nawet tych drobnych, z pozoru błahych).
11). Stosowanie przerw oraz ćwiczeń relaksacyjnych (przerwy/ćwiczenia mają na celu dotlenienie organizmu; to bardzo istotne, zwłaszcza, gdy uczniowie spędzają wiele godzin w jednej pozycji).
Podstawowe błędy nauczycielskie
Dwanaście „błędów”, których nauczyciel nie powinien popełniać:
• błąd nr 1 – rozkazywanie,
• błąd nr 2 – upomnienie, groźba,
• błąd nr 3 – umoralnianie,
• błąd nr 4 – strofowanie (głoszenie kazań),
• błąd nr 5 – mówienie „masz”, „musisz”, „powinieneś” itp.,
• błąd nr 6 – dawanie rad,
• błąd nr 7 – robienie wykładu,
• błąd nr 8 – podważanie zdania ucznia/krytykowanie,
• błąd nr 9 – wyśmiewanie/szydzenie,
• błąd nr 10 – pocieszanie,
• błąd nr 11 – zasypywanie pytaniami/wypytywanie się,
• błąd nr 12 – dowcipkowanie.
Jeśli nauczyciel zamierza/chce zbudować pozytywną więź ze swoim uczniem (a tym samym zmotywować wychowanka do działania), powinien zastosować się do kilku istotnych zasad.
W pierwszej kolejności powinien:
• przekonać ucznia, że ceni sobie swoją pracę oraz lubi przekazywać wiedzę dalej,
• mówić w sposób jasny, czysty i klarowny (tzn. głośno, wyraźnie oraz z zachowaniem właściwego tempa mowy),
• wyraźnie określać cele,
• być przygotowany do zajęć (czyli posiadać stosowne materiały oraz mieć wiedzę na dany temat),
• być oparciem dla ucznia (tj. zagrzewać go do walki, podtrzymywać na duchu, wspierać w trudnych momentach),
• dotrzymywać obietnic/przyrzeczeń,
• uważnie słuchać swoich podopiecznych (istotne jest, aby nie przerywał wypowiedzi ucznia),
• stosować różne metody nauczania (częściej twórcze niż odtwórcze).
Uwaga!
Istotnym podkreślenia jest fakt, że osiągnięcia/sukcesy uczniów, zależą od następujących czynników:
– po pierwsze, od indywidualnych możliwości ucznia,
– po drugie, od pracy/zaangażowania nauczyciela,
– po trzecie, od osobowości ucznia,
– po czwarte, od środowiska rodzinnego oraz sytuacji materialnej rodziny ucznia,
– po piąte, od wykształcenia rodziców ucznia,
– po szóste, od atmosfery panującej w klasie/szkole,
– po siódme, od grupy rówieśniczej (tj. grupy, w jakiej aktualnie przebywa uczeń),
– po ósme, od indywidualnych doświadczeń (czyli doświadczeń z dzieciństwa).
