Choroby skóry bardzo często wywołują zarówno u chorego, jak i otoczenia niepokój. Ich bardzo duża różnorodność utrudnia rozpoznanie choroby na pierwszy rzut oka, bez konsultacji z dermatologiem. Podobnie bywa również w przypadku łuszczycy, która, choć jest chorobą raczej powszechną, wciąż przez wielu pacjentów stawiana jest pod znakiem zapytania. Jak wyglądają zmiany łuszczycowe?
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
To jedne z wielu pytań, jakie zadają sobie ludzie na temat tej choroby.
Łuszczyca jest chorobą, która pojawia się na podłożu genetycznym. Oznacza to, iż jest dziedziczona. Na nieszczęście pacjenta, jest chorobą przewlekłą i nawracającą, co oznacza, że nie da się na zawsze wyleczyć łuszczycy. Przy regularnym dbaniu o pojawiające się zmiany, można jednak znacznie ograniczyć ich uciążliwość tak, by praktycznie nie była zauważalna w codziennym życiu.
Genetyczny sposób wywołania łuszczycy wiąże się więc z bezwzględnym brakiem możliwości zarażenia się łuszczycą od osoby chorej. Niezależnie od rodzaju kontaktu ze zmianami skórnymi lub osobą chorą, wywołanie zmian łuszczycowych u osoby zdrowej jest niemożliwe.
Proces przemian wewnątrz organizmu, który stoi za pojawieniem się zmian łuszczycowych u osób obarczonych chorobą genetycznie, jest bardzo skomplikowany i wciąż poddawany badaniom lekarskim. Duże znaczenie przypisuje się jednak czynnikom odpornościowym, a dokładnie autoimmunologicznym, w rozwoju łuszczycy. W uproszczeniu oznacza to, iż układ odpornościowy osoby chorej działa nieprawidłowo i uznaje własne komórki za pewne zagrożenie. Zaczyna się bronić więc przed nimi, wywołując w efekcie te nieprzyjemne dla pacjentów zmiany.
Jak wygląda łuszczyca?
Są to zaczerwienione, silnie łuszczące się zmiany, które mogą mieć nieregularną powierzchnię i kształt. Łuszczenie wywołuje efekt przypominający srebrne łuski, pokrywające plamy. Pierwszym objawem łuszczycy jest pojedyncza grudka na ciele, która wyróżnia się od otoczenia ciemnoczerwoną barwą i silnie się łuszczy.
Zwiastuje to pojawienie się zmian na innych okolicach. Do najbardziej powszechnych należą tutaj przede wszystkim łokcie. Charakterystyczne jest jednak ich występowanie również na kolanach czy skórze głowy. Chorobowo dotknięte mogą być także paznokcie, które stają się wtedy nieregularne, żółtawe i kruche.
Ze względu na skomplikowane procesy, które wywołują łuszczycę, a także ich związek z genami, przebiega ona u każdego pacjenta nieco inaczej. Inne czynniki mogą nasilać jej powstawanie, może mieć różny stopień zaawansowania i nieco różniącą się od siebie wielkość czy lokalizację zmian.
Wykazany został jednak duży związek łuszczycy ze stresem, który sugeruje, aby osoby chore najbardziej jak to możliwe unikały sytuacji stresowych, mogących nasilić objawy choroby. Również silne zadrapania mogą wywołać pojawienie się zmian łuszczycowych, dlatego dbanie o skórę w tej chorobie jest szczególnie istotne.
Jak wszystkie choroby przewlekłe, również łuszczyca wymaga regularnego stosowania różnorodnych preparatów, najczęściej zalecanych przez lekarza dermatologa. Umożliwiają one radzenie sobie z dyskomfortem wywoływanym przez zmiany, a także zmniejszenie ich widoczności.
Bardzo często podstawową metodą radzenia sobie z łuszczycą jest regularne i częste nawilżanie oraz natłuszczanie zmian. Sprawdzą się do tego przede wszystkim dermokosmetyki, czyli odpowiednie serie kosmetyków przebadane dermatologicznie i przeznaczone do pielęgnacji skóry problematycznej. Najczęściej dostępne są w aptekach. Dermatolodzy zalecają często również preparaty złuszczające, które ograniczą widoczność łusek na powierzchni zmian.
Należą do nich np. roztwory kwasu salicylowego. W późniejszym czasie stosuje się również dziegcie lub pochodne witaminy D. Przy wyjątkowo zaostrzonych zmianach, które oporne są na działanie tych metod, wykorzystuje się kortykosteroidy, zwane potocznie sterydami. Ich przewlekłe stosowanie nie jest jednak zalecane przez dermatologów, dlatego pomagają one pacjentom jedynie doraźnie, kiedy choroba silnie się zaostrza. W leczeniu łuszczycy wykorzystuje się również inne terapie, w tym między innymi światłolecznictwo.
W przypadku zauważenia u siebie zmian przypominających łuszczycę należy bezwzględnie udać się do dermatologa w celu wykonania koniecznych badań oraz wprowadzenia skutecznego leczenia. Ze szczególnie dużą uwagą powinny być obserwowane również dzieci, w których rodzinie zdiagnozowane były już przypadki łuszczycy, ze względu na wspomniany już wcześniej związek tej choroby z genetyką. Możliwie najszybsze wprowadzenie leczenia może znacznie zmniejszyć dotkliwość i przede wszystkim widoczność choroby.
