Moda wczesno wiktoriańska wiązała się z zapinaniem męskich żakietów pod szyją. Zabieg ten ograniczał możliwość założenia dużego krawata. Wielu mężczyznom brakowało także czasu na wiązanie krawata. Pojawiło się zapotrzebowanie na dodatek, który można by było szybko i łatwo zawiązać i który nie krępowałby także ruchów. W związku z tym zaczęły pojawiać się unowocześnienia dodatków na męskiej szyi. Pozwoliło wyodrębnić pod koniec XIX wieku trzy podstawowe wersje ozdób: ascot, muszka i four-in-hand. Pierwsze formy muszek były stosowane do podtrzymywania krawatów z XVII wieku. Były one popularne przez następne 300 lat. Stopniowo zmniejszano wielkość muszek. Powstał muszka o ostro zakończonych końcówkach i taka z prostymi brzegami. Obydwie formy muszek są do dziś używane, ale bardziej popularna jest muszka o ostro zakończonych brzegach. Obecnie muszki z czarnego jedwabiu bywają noszone do smokingu, a sztywne białe krawaty do fraka. Współcześnie muszka noszona jest przy okazji wyścigów konnych oraz na weselach.
